Mens en lijden: Allerzielen

Allerzielen is de dag waarop we alle doden herdenken (alle zielen). Deze dag valt jaarlijks op 2 november en wordt gevierd door rooms-katholieken. Dan gaan alle mensen de graven van hun dierbaren bezoeken. Bij ons is er de traditie om een potje bloemen te plaatsen op het graf en het wat schoon te maken. De meeste mensen kiezen dan voor chrysanten. In andere culturen plaatsen ze kaarsen op de graven en in nog andere versieren ze de graven met kleurrijke slingers. Op deze dag gaat het om het herdenken van een persoon, tonen dat je nog altijd aan hen denkt.

Wat ik jammer vind aan Allerzielen is dat iedereen enkel op die ene dag nog het graf van een dierbare gaat bezoeken. Veel mensen doen dit dan op geen andere dagen meer. Dat is heel jammer. Ik persoonlijk ga niet op Allerzielen naar het kerkhof. Dat doe ik liever op een rustige dag. Als het kerkhof al vol staat met mensen dan vind ik het moeilijker om echt te denken aan die persoon. Voor mij werkt het zo: je bezoekt je dierbaren wanneer jij het wil, en niet op een dag opgelegd door je godsdienst, want dan klinkt het zo geforceerd. Ik heb niets tegen mensen die dit wel doen, maar voor mij persoonlijk werkt dat niet zo.
Hetgeen ik dan wel leuk vind aan deze dag is dat het kerkhof er dan niet meer zo grauw uitziet. Het lijkt wel een echt feest, geen bedroefde gebeurtenis. en zo denk ik ook dat de overledenen willen dat we hen herdenken. Met blije gedachten en herinneringen.