Mens en lijden: Oscar et la dame rose

In de les RZL bekeken we de film 'Oscar et la dame rose'. Het verhaal gaat over Oscar. Oscar is tien jaar oud en verblijft in een kinderziekenhuis. Hij heeft leukemie. Op een dag hoort hij zijn dokter zeggen tegen zijn ouders dat hij ongeneeslijk ziek is en dat hij slechts enkele weken te leven heeft. Noch de dokters of zijn ouders vertellen hem de waarheid, dus wil hij niet meer met ze praten. Tot hij toevallig Rose tegen het lijf loopt. zij is een norse vrouw die pizza's levert in het ziekenhuis. In tegenstelling tot zijn ouders en het ziekenhuispersoneel vertelt zij hem wel de waarheid. Omdat ze merkt dat Oscar bedroefd is heeft ze een oplossing. Hij zal iedere dag die hem nog resteert leven alsof deze telt voor 10 jaar! Zo beleeft hij de tijd van zijn leven met Rose en ontstaat er een hechte band tussen hen.

Bekijk hieronder de trailer.

Ik vind dit verhaal een mooi voorbeeld van het omgaan met de dood. Het geeft de ups en downs weer. Wat ik ook heel goed vond aan de film is dat er gebruik werd gemaakt van heel diepzinnige scènes, maar ook van  grappige scènes. Het toont hoe een kind dit beleeft. Wat mij echt raakte in de film was het doorzettingsvermogen van Oscar. Hij weet dat hij maar twaalf dagen meer te leven heeft maar toch gaat hij verder en gaat hij voor zijn dromen. De brieven die hij dagelijks schrijft naar God zijn een soort verwerkingssysteem. Het idee erachter, een brief aan een ballon hangen om te verzenden naar God, vind ik echt iets prachtigs.

Hij maakte in die twaalf dagen heel zijn leven mee. Pubertijd, trouwen, pensioen. Hij onderging iedere stap. Voor vele mensen klinkt het onmogelijk, en dat is het eigenlijk ook. Maar voor hem waren die twaalf dagen echt. Hij voelde zich telkens zo oud als hij zou zijn op een van deze dagen.

Wat ik ook nog even wil vermelden is het gebruik van effecten. Deze film heeft een donkere, grauwe kant. Maar hiernaast is er ook een fantasierijke, kinderlijke kant. In de sobere stukken wordt alles simpel weergegeven. Volgens mij deden ze dit om het sombere aan de ziekte te tonen. Maar als je dan ziet hoe hij alles ziet, dan is het zo kleurrijk en grappig. Helemaal passend in zijn karakter.

Uiteindelijk vind ik deze film heel mooi. Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht, maar het raakte me echt.